ΛΥΣΙΑ , ΥΠΕΡ ΜΑΝΤΙΘΕΟΥ §§ 18 - 19 [ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ]

§§  18 - 19 ΔΙΗΓΗΣΗ - ΑΠΟΔΕΙΞΗ

 § 18.   Ολοκληρώνοντας την αφήγησή της πολεμικής του δράσης συμπληρώνει ως τελευταία απόδειξη το ότι :

• Δεν απέφυγε ποτέ καμιά εκστρατεία ή φρούρηση
• Αντιθέτως, εξεστράτευε πάντα με τους πρώτους και αναχωρούσε με τους τελευταίους από το πεδίο της μάχης.

► Πραγματικό /λογικό  άρα πειστικό και ισχυρό το ηθικό αυτό επιχείρημα με το οποίο εξαίρεται η ευσυνειδησία, η συνέπεια, η συνέχεια, η διάρκεια και η ποιότητα της προσφοράς του.
Άλλωστε, η χρήση των εξακολουθητικών χρόνων (ποιούμενος, αναχωρων) , οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί του χρόνου (πώποτε, πάντα τον χρόνον), οι αντιθέσεις (πώποτε – πάντα τον χρόνον, των πρώτων – των τελευταίων) τον ίδιο σκοπό υπηρετούν.

 Επισημαίνει [ ο δοκιμαζόμενος πιθανόν να αισθάνεται φόβο μήπως η εξωτερική του εμφάνιση επηρεάσει αρνητικά τους δικαστές ]  στη συνέχεια το κριτήριο αξιολόγησης του πολίτη : οι βουλευτές οφείλουν να κρίνουν όσους πολιτεύονται με φιλοτιμία και κοσμιότητα απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά τους κι όχι αν κάποιος έχει μακριά μαλλιά , γι αυτό να τον μισούν , διότι :

• Οι συνήθειες αυτές δε βλάπτουν ούτε τους πολίτες ούτε την πόλη
• Αντιθέτως από όσους με προθυμία κινδυνεύουν για την πατρίδα, όλοι εσείς ωφελείστε (λογικό /εικός-ηθικό)

§ 19.   Άρα : δεν πρέπει να αγαπούμε ή να μισούμε κάποιον κρίνοντας από την εξωτερική του εμφάνιση αλλά πρέπει να τον αξιολογούμε με βάση τα έργα του.

Διότι :

·       Πολλοί, μολονότι ντύνονται ευπρεπώς και μιλούν κόσμια, έχουν προκαλέσει πολλές συμφορές

·       Ενώ άλλοι, που δεν τα προσέχουν αυτά, έχουν προσφέρει πολλές υπηρεσίες.

                 (λογικό/εικός)

ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΟΣ : Γενναίος, τολμηρός, ευσυνείδητος, με φλογερά πατριωτικά φρονήματα, συνετός, σκεπτόμενος, λογικός, σοβαρός και υπεύθυνος.

ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Η αιτιολόγηση στηρίζεται κυρίως στις αντιθέσεις και στο χιαστό. Πολύ εύστοχη είναι και η χρήση του β’ προσώπου ( απαντες υμεις)

Αντιθέσεις : βλάπτει – ωφελεισθε, φιλειν/μισειν – σκοπειν, μεγάλων κακων- πολλά αγαθά

Συσσώρευση αρνήσεων : ούτε, ουτε, ουκ

Παρήχηση : πάντα τον χρόνον διατετέλεκα

Υπερβατό : χρή…σκοπειν, εκ των …εθελόντων

Χιαστό (εξαίρονται τα πολεμικά κατορθώματα έναντι των τοιούτων επιτηδευμάτων)  :

Χρή εκ των τοιούτων σκοπειν                                         αλλ’ ουκ ει τις…μισειν

Τα τοιαυτα επιτηδεύματα                                                εκ δε …των εθελόντων