§§
14 – 17 ΔΙΗΓΗΣΗ – ΑΠΟΔΕΙΞΗ (περιληπτικά)
14. Όταν λοιπόν συγκεντρώθηκαν οι συνδημότες μου
πριν από την εκστρατεία, επειδή γνώριζα ότι μερικοί απ’ αυτούς ήταν καλοί και
πρόθυμοι πολίτες , αλλά είχαν έλλειψη από εφόδια, είπα ότι πρέπει οι εύποροι να
χορηγούν τα απαραίτητα στους απόρους. Και αυτό δε το συμβούλευα στους άλλους
μόνο, αλλά και ο ίδιος έδωσα τριάντα δραχμές στον καθένα από δύο άνδρες, όχι
επειδή είχα πολλά (χρήματα) , αλλά για να γίνει αυτό παράδειγμα στους άλλους.
Ανεβείτε για χάρη μου (στο βήμα).
15. Μετά απ’ αυτά , κύριοι βουλευτές , όταν
έγινε η εκστρατεία στην Κόρινθο κι όλοι ήξεραν από πριν ότι θα παραστεί ανάγκη
να κινδυνεύσουν, ενώ άλλοι απέφευγαν (τη μάχη) εγώ κατόρθωσα να πολεμώ τους
εχθρούς παραταγμένος στην πρώτη γραμμή
και μολονότι η δική μας φυλή ηττήθηκε και σκοτώθηκαν πάρα πολλοί ,
αποχώρησα (από τη μάχη) μετά από τον αλαζόνα Στειριέα , ο οποίος είχε κατηγορήσει για δειλία όλους τους
ανθρώπους.
16. Και λίγες μέρες αργότερα μετά απ’ αυτά,
επειδή είχαν καταληφθεί οχυρές θέσεις στην Κόρινθο , με αποτέλεσμα να μην
μπορούν οι εχθροί να περάσουν, και
επειδή ο Αγησίλαος εισέβαλε στη Βοιωτία, αφού οι άρχοντες αποφάσισαν να
αποσπάσουν τάξεις (στρατού) για να βοηθήσουν, αν και όλοι γενικά φοβούνταν (
δικαιολογημένα , κύριοι βουλευτές γιατί
ήταν φοβερό , αφού μόλις και μετά βίας λίγο πριν είχαμε σωθεί, να ριχτούμε σε
άλλο κίνδυνο) εγώ, αφού παρουσιάστηκα, προέτρεπα τον ταξίαρχο να στείλει το
δικό μας τάγμα χωρίς κλήρωση.
17. Επομένως, αν κάποιοι από σας οργίζονται εναντίον
εκείνων που έχουν μεν την αξίωση να ασχολούνται με τα δημόσια πράγματα , όμως
αποφεύγουν τους κινδύνους, δεν μπορούν να έχουν δικαίως αυτή τη γνώμη για
μένα γιατί όχι μόνο εκτελούσα τις
διαταγές με προθυμία αλλά και είχα την τόλμη να κινδυνεύω. Και αυτά τα έκανα
όχι επειδή πίστευα πως δεν είναι επικίνδυνο να πολεμά κανείς με τους
Λακεδαιμόνιους, αλλά για να βρω όλο το δίκιο μου , καθώς εσείς, εξαιτίας αυτών,
θα με θεωρούσατε καλύτερο, αν κάποτε βρισκόμουν άδικα σε κρίσιμο δικαστικό
αγώνα. Και παρακαλώ ανεβείτε για χάρη μου ως μάρτυρες γι αυτά.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Μετά
τη μαρτυρία του Ορθόβουλου, ο Μαντίθεος συνεχίζει την απολογία του σχετικά με
το δημόσιο βίο του. Για να τεκμηριώσει την ηρωική πολεμική του δράση, αφηγείται
τα ακόλουθα γεγονότα :
- Πριν την εκστρατεία στην
Αλίαρτο , συμβούλευσε , με δική του πρωτοβουλία, τους εύπορους συνδημότες
του να βοηθήσουν οικονομικά τους άπορους.
- Έδωσε μάλιστα ο ίδιος το
παράδειγμα , προσφέροντας χρήματα σε δύο άνδρες, μολονότι ο ίδιος δεν ήταν
ευκατάστατος.
- Κατά την εκστρατεία στην
Κόρινθο, τάχθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης ενώ πολλοί άλλοι αποχωρούσαν
από φόβο.
- Μετά την ήττα στην Κόρινθο
και τις πάμπολλες ανθρώπινες απώλειες , ο ίδιος αποχώρησε με τους
τελευταίους από το πεδίο της μάχης, ακόμα και ύστερα από τον Θρασύβουλο.
- Στη συνέχεια, αφού ο
Αγησίλαος εισέβαλε στη Βοιωτία , ενώ όλοι δικαιολογημένα φοβούνταν να
ριχτούν σε νέα μάχη, ο Μαντίθεος προέτρεπε τον ταξίαρχο να στείλει το δικό
του τάγμα και μάλιστα χωρίς κλήρωση στη Βοιωτία.
- Πολλοί που επιθυμούν
διακαώς να ασκούν εξουσία όμως αποφεύγουν τους πολεμικούς κινδύνους, τον
συκοφαντούν αδικαιολόγητα.
- Σε αντίθεση με τους
παραπάνω, ο ίδιος εκτελούσε με προθυμία τις διαταγές και επιπλέον με δική
του πρωτοβουλία ριχνόταν στους κινδύνους.
- Και τέλος , μ’ αυτή του τη
διαγωγή, απέβλεπε στο να αποκτήσει ηθική καταξίωση / καλή φήμη, αρετές που
θα του ήταν ωφέλιμες σε περίπτωση που οδηγούνταν αδίκως σε δίκη. [
Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση, όπου κατά τη γνώμη του οδηγήθηκε
αδίκως στο δικαστήριο, θα πρέπει λόγω του έντιμου βίου του , να κριθεί
άξιος της δοκιμασίας για το βουλευτικό αξίωμα]
► Πολύ ισχυρά -επειδή είναι
πραγματικά και ψυχολογικά / ηθικά- τα επιχειρήματα του Μαντιθέου, με τα οποία
αποσκοπεί να αποδείξει [ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΗΘΗ] : τον ανθρωπισμό, τον αλτρουισμό, τον
ενθουσιασμό, τη γενναιοδωρία, τον πατριωτισμό, τη γενναιότητα και το θάρρος του
σε αντίθεση με την ατολμία, το φόβο, τη δειλία, τον ατομικισμό, τη λιποταξία
καθώς και την αποφυγή των στρατιωτικών υποχρεώσεων πολλών άλλων.
Και
ενώ η στάση του Μαντιθέου προξενεί τα θετικά συναισθήματα των δικαστών, η στάση
των υπολοίπων προκαλεί δικαιολογημένη απέχθεια και οργή.[ΠΑΘΟΠΟΙΙΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου