Λατινικά Γ' : Κείμενο 48 - Το ελάφι του Σερτώριου

 Κείμενο 48 - Το ελάφι του Σερτώριου

  

Cerva alba eximiae pulchritudinis data erat Sertorio a Lusitano quodam dono.

Sertorius omnibus persuasit cervam, instinctam numine Dianae,

conloqui secum et docere, quae utilia factu essent.

Si quid quod imperandum militibus esset, durius ei videbatur,

praedicabat a cerva sese monitum esse.

Ea cerva quodam die fugit et perisse credita est.

Cum aliquis Sertorio nuntiavisset cervam inventam esse,

Sertorius eum iussit tacere;

praeterea praecepit ut emitteret eam postero die repente in eum locum,

in quo futurus esset ipse cum amicis.

Postridie eius diei Sertorius, admissis amicis in cubiculum suum,

dixit eis visum in somno sibi esse cervam, quae perisset, ad se reverti.

Cum cerva, emissa a servo, in cubiculum Sertorii introrupisset, admiratio magna orta est