Κείμενο 27 : Το πνεύμα ωριμάζει όπως οι
καρποί
Cum
Accius venisset ex urbe Roma Tarentum,
|
ubi Pacuvius grandi iam aetate recesserat,
|
devertit
ad eum.
|
Accius , qui erat multo minor natu,
|
legit ei desideranti, tragoediam suam,
|
cui
«Atreus» nomen est .
|
Tum Pacuvius dixit esse quidem sonora et
grandia
|
quae
scripsisset,
|
sed tamen videri ea sibi duriora et
acerbiora.
|
«Ita est» inquit Accius «ut dicis
|
neque id me sane paenitet;
|
enim spero fore meliora, quae scribam
deinceps.
|
Nam quod est in pomis, idem aiunt esse
in ingeniis:
|
quae nascuntur dura et acerba,
|
post fiunt mitia et iucunda
|
sed quae gignuntur statim vieta et
mollia,
|
non matura mox fiunt sed putria».
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου