Κείμενο 50 - Η φτώχεια και η απληστία είναι κακοί σύμβουλοι της εξουσίας
|
Cum Servius Sulpicius Galba et Aurelius
Cotta consules in senatu contenderet |
|
uter mitteretur adversus Viriathum in
Hispaniam, |
|
magna dissensio erat inter patres
conscriptos, |
|
aliis dicentibus pro Galba et aliis pro Cotta; |
Κείμενο 49 - Η Πορκία και ο Βρούτος
|
Porcia,
Bruti uxor, |
|
cum cognovisset consilium viri sui de
interficiendo Caesare, |
|
poposcit cultellum tonsorium quasi
unguium resecandorum causa |
|
eoque se vulneravit velut forte elapso. |
Κείμενο 48 - Το ελάφι του Σερτώριου
|
Cerva
alba eximiae pulchritudinis data erat Sertorio a Lusitano quodam dono. |
|
Sertorius omnibus persuasit cervam, instinctam
numine Dianae, |
|
conloqui secum et docere, quae utilia
factu essent. |
|
Si quid quod imperandum militibus esset,
durius ei videbatur, |
|
praedicabat a cerva sese monitum esse. |
Κείμενο 47 - Ο Αύγουστος και η φιλαρέσκεια της κόρης του Ιουλίας
|
Iulia,
Augusti filia, mature habere coeperat canos, quos legere secrete solebat. |
|
Hac re audita Augustus voluit filiam
deterrere quominus id faceret. |
|
Eo consilio aliquando repente intervenit
oppressitque ornatrices. |
|
Etsi deprehendit canos super vestem
earum, |
|
tamen Augustus dissimulavit eos vidisse |
Κείμενο 46 - Το γενικό συμφέρον μπαίνει πριν από το ατομικό
|
Philosophi
censent mundum regi numine deοrum; |
|
eum esse putant quasi communem urbem et
civitatem hominum et deorum, |
|
et unum quemque nostrum eius mundi esse
partem; |
|
ex quo illud natura consequitur, |
Κείμενο 45 - Μια επιστολή στα ελληνικά αναπτερώνει το ηθικό των πολιορκημένων
|
Caesar
ex captivis cognoscit |
|
quae
apud Ciceronem gerantur |
|
quantoque in periculo res sit. |
|
Tum cuidam ex equitibus Gallis persuadet |
Κείμενο 44 - Η ζωή των τυράννων
|
Haec
est tyrannorum vita, |
|
in qua esse potest nulla fides, nulla
caritas, nulla fiducia benevolentiae stabilis: |
|
tyrannis omnia semper suspecta atque
sollicita sunt |
|
nullus locus amicitiae eis est. |
Κείμενο 43 - Η οργή της μάνας
|
Num
ad hostem veni et captiva in castris tuis sum ? |
|
In
hoc me traxit longa vita et infelix senecta, |
|
ut
primum te viderem exsulem deinde hostem? |
|
Qui potuisti populari hanc terram, quae te genuit atque aluit ? |
Κείμενο 42 - Ο Κικέρωνας και η συνωμοσία του Κατιλίνα
|
Nonnulli
sunt in hoc ordine, qui aut ea, quae imminent, non videant, |
|
aut ea, quae vident, dissimulent: |
|
qui spem Catilinae aluerunt mollibus
sententiis |
|
coniurationemque confirmaverunt nascentem non credendo; |
Κείμενο 41 - Μίλα για να σε καταλαβαίνουν, όχι για να μιλάς
|
Curius et Fabricius, antiquissimi viri, et
his antiquiores Horatii |
|
plane ac dilucide cum suis locuti sunt; |
|
non utebantur verbis Sicanorum aut
Pelasgorum, |
|
qui primi coluisse Italiam dicuntur, |
Κείμενο 40 - Ακλόνητη αποφασιστικότητα μπροστά στις απειλές του δικτάτορα
|
Sulla,
occupata urbe, senatum armatus coegerat |
|
ut iudicaretur C. Marius quam celerrime
hostis. |
|
Cuius voluntati nemo obviam ire audebat; |
|
solus Quintus Mucius Scaevola augur de hac re interrogatus |
Κείμενο 39 - Ένα πρότυπο ιδανικού ανθρώπου
|
Sapientem nec paupertas nec dolor
prohibet, |
|
nec eae res, quae imperitos avertunt |
|
et agunt (imperitos) praecipites. |
|
Tu illum premi putas malis? |
Κείμενο 38 - Η μοίρα της Καικιλίας
|
Caecilia,
uxor Metelli, |
|
dum petit omen nuptiale more prisco filiae
sororis, |
|
ipsa
fecit omen. |
|
Nam nocte persedebat cum filia sororis in quodam sacello expectabatque |
Κείμενο 37 - Η κατάρα των εμφυλίων πολέμων
|
In eum locum res deducta est, |
|
ut, nisi subvenerit qui deus vel casus
aliqui, |
|
salvi
esse nequeamus. |
|
Equidem, ut veni ad urbem, |
Κείμενο 36 - Μια απόπειρα δωροδοκίας
|
Manius Curius Dentatus maxima
frugalitate utebatur, |
|
quo contemnere posset facilius
divitias. |
|
Die quodam ad eum venerunt Samnitium
legati. |
|
Ille se praebuit eis spectandum in scamno assidentem apud focum |
Κείμενο 35 - Ο φιλόσοφος μπροστά στα δεινά της εξορίας
|
Unum tradunt fuisse Homero servum, tres
Platoni, nullum Zenoni. |
|
Nemo vero eos miseretur, quod
infeliciter vixerint. |
|
Menenius Agrippa, qui sequester fuit publicae
gratiae inter patres ac plebem, |
|
funeratus est aere collato . |
Κείμενο 34 : Ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός και οι λήσταρχοι
|
Cum Africanus in Literno
esset, |
|
complures praedonum duces forte
ad eum venerunt salutatum. |
|
Tum Scipio, |
|
cum existimasset venisse eos se ipsum captum, |
Κείμενο 33 - Καιρός για ανασυγκρότηση
|
Omnia sunt excitanda tibi uni, G.
Caesar, |
|
quae iacere sentis perculsa atque
prostrata impetu belli ipsius, |
|
quod
necesse fuit: |
|
constituenda iudicia, revocanda fides, comprimendae libidines, propaganda suboles; |
Κείμενο 32 : Ένας πανηγυρικός της λογοτεχνίας
|
Pleni
omnes sunt libri, plenae sapientium voces, plena vetustas exemplorum; |
|
quae iacerent in tenebris omnia, nisi lumen
litterarum accederet. |
|
Quam multas imagines fortissimorum virorum |
Κείμενο 31 : Η γενναιότητα δεν βγαίνει πάντα σε καλό
|
Bello
Latino T. Manlius consul nobili genere natus exercitui Romanorum praefuit. |
|
Is cum aliquando castris abiret, edixit |
|
ut
omnes pugna abstinerent. |
|
Sed paulo post filius eius praeterequitavit castra hostium |
Κείμενο 30 : Ο Λικίνιος Μουρήνας και τα ήθη της Ανατολής
|
Hic vero, iudices, et fuit in Asia et
viro fortissimo, patri suo, |
|
adiumento
magno in periculis, |
|
solacio
in laboribus, |
|
gratulationi fuit in victoria. |
Κείμενο 29 : Ο Οκταβιανός, ο παπουτσής και το κοράκι
|
Cum
Octaviānus redīret Rōmam post victoriam Actiacam, |
|
homo
quidam corvum tenens occurrit ei; |
|
eum
instituerat dicere haec: |
|
«Ave, Caesar, victor imperātor». |
Κείμενο 28 : Στα ίχνη ενός δραπέτη δούλου
|
Licinus servus Aesopi nostri
notus tibi fugit Roma Athenas. |
|
Is fuit Athenis apud
Patronem Epicureum paucos menses pro libero, |
|
inde abiit in Asiam. |
|
Postea quidam Plato Sardianus, |
Κείμενο 27 : Το πνεύμα ωριμάζει όπως οι καρποί
|
Cum
Accius venisset ex urbe Roma Tarentum, |
|
ubi Pacuvius grandi iam aetate recesserat, |
|
devertit
ad eum. |
|
Accius , qui erat multo minor natu, |
|
legit ei desideranti, tragoediam suam, |
